İş ve işçi bulmaya aracılık genel olarak;
İş arayanlarla işçi arayanların herhangi bir ortamda karşılaşmasını sağlama faaliyetidir. ILO'nun 96 sayılı Sözleşmesinde iş bulma büroları aşağıdaki gibi tanımlanmıştır.
Bu Sözleşme bakımından "ücretli iş bulma büroları" tâbiri şunları ifade eder:
a) Kazanç gayesi takip eden iş bulma büroları, yani doğrudan doğruya veya dolayısıyla tarafların her hangi birinden maddi bir menfaat temini maksadıyla, bir işçiye iş, veya bir işverene işçi bulmak hususunda tavassut eden her şahıs, şirket müessese, acente veya diğer herhangi bir teşekkül; ve münhasıran veya esas itibariyle iştigal mevzuu işverenlerle işçiler arasında tavassuttan ibaret olan gazeteler ile,
b) Kazanç gayesi takip etmeyen iş bulma büroları, yani maddi bir menfaat gütmemekle beraber, işverenlerden veya işçiden, yapılan hizmet mukabilinde duhuliye, aidat veya başka herhangi bir nam altında ücret alan şirket, müessese, acente veya diğer teşekküllerin iş bulma servisleridir."
Bu bağlamda, iş arayanlar ile işverenlerin herhangi bir ortamda üçüncü bir taraf aracılığıyla karşılaşmasını sağlama faaliyeti iş ve işçi bulmaya aracılık olarak değerlendirilmektedir. Bu faaliyetler, özgeçmiş bankası oluşturulması, iş arayanlara ait bilgilerin işverenlerin bilgisine sunulması, iş ve işçi bulma ilanının yayınlanması gibi faaliyetlerdir.
Özetle, iş ve işçi bulmaya aracılık faaliyeti gerçek ve tüzel kişiliklerce;
- doğrudan ya da dolaylı olarak,
- gelir amacı olsun, olmasın,
- işyerinde ve/veya internet üzerinden,
- bağımsız olarak ya da ek olarak sadece bu amaca yönelik olarak yayımlanan gazete, dergi, vb. yayınlar aracılığı ile,
- tam ya da kısmi zamanlı işlerde,
yapılan iş ve işçi bulmaya aracılık faaliyetlerini kapsar. Bu faaliyetlerin yapılabilmesi için Kurumdan izin alınması gerekir.